دانش کشاورزي 1385; 16(4):157-165.

رضايي دانش يونس,محمدي گل تپه ابراهيم

گروه بيماري شناسي گياهي، دانشکده کشاورزي، دانشگاه تربيت مدرس

در اين مطالعه تاثير دو قارچ کش بنوميل و کاربندازيم در کنترل بيماري کپک سبز تريکودرمايي در شرايط آزمايشگاهي و نيز سالن هاي پرورش مورد بررسي قرار گرفت. در اين بررسي ابتدا اثر هر يک از قارچ کش ها در هفت سطح شامل شاهد و غلظت هاي 10، 25، 50، 100، 150 و 500 پي پي ام محيط کشت بر روي چهار گونه از قارچ تريکودرما مولد بيماري کپک سبز شامل گونه هاي Trichoderma harzianum Rifai، T. longibrachiatum Rifai، T. virens (Miller, Giddens & Foster) von Arx و Trichoderma sp. به صورت آزمايش فاکتوريل مورد بررسي قرار گرفت. رشد متوسط هر يک از گونه هاي قارچ تريکودرما پس از گذشت پنج روز در سه تکرار محاسبه و مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. اين آزمايش به روش اختلاط قارچ کش با محيط کشت صورت پذيرفت. براي مقايسه اثر دو قارچ کش بر روي قارچ عامل بيماري از شاخص غلظت موثر 50 درصد (ED50) استفاده شد. نتايج اين آزمايش نشان داد که درصدهاي بازدارندگي رشد ميسليومي گونه هاي تريکودرما در اين دو قارچ کش از روند نمودارهاي پروبيتي که بايستي حالت سيگموئيدي شکل داشته باشد پيروي نمي کند. بين دو قارچ کش از نظر اثر بر گونه هاي تريکودرمان اختلاف معني داري وجود داشت. بين گونه هاي قارچ تريکودرما نيز از نظر حساسيت و عکس العمل در مقابل غلظت هاي مختلف دو قارچ کش تفاوت آماري معني داري ديده مي شود. اثرات متقابل ناشي از اثر غلظت هاي مختلف هر قارچ کش بر گونه هاي تريکودرما نيز معني دار بود. در کل قارچ کش کاربندازيم در مقايسه با بنوميل با توجه به ميانگين درصد بازدارندگي بيشتر ميسليومي ارجحيت داشت. در بخش ديگر اين مطالعه اثر دو قارچ کش در کنترل بيماري و اثر بر عملکرد قارچ خوراکي در شرايط سالن هاي پرورشي نيز مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين آزمايش هم نشان داد که کاربرد هر يک از قارچ کش ها بطور مجزا و مستقل در مقايسه با شاهد تفاوت معني داري داشته و باعث افزايش عملکرد مي شود. همچنين مشخص شد که ميزان افزايش عملکرد به هنگام کاربرد قارچ کش کاربندازيم در مقايسه با بنوميل اندکي بيشتر است.