بيماری لکه قهوه ای باکتريايی ناشی از Pseudomonas tolaasii يک بيماری مهم و شايع در سالن های پرورش قارچ خوراکی دکمه ای (Agaricus bisporus) در ايران است. روش های مختلفی برای کاهش خسارت و کنترل بيماری از جمله رعايت بهداشت، کنترل شرايط محيطی موثر در توسعه بيماری، به کارگيری مواد شيميايی و عوامل آنتاگونيست برای کنترل بيماری در دنيا به کار برده می شود. در بررسی حاضر کارآيی تعدادی از باکتری های بالقوه آنتاگونيست، جدا شده از منابع مختلف از جمله سطح کلاهک قارچ، خاک های زراعی، خزه تورب و کمپوست، برای کاهش ميزان و شدت بيماری، مورد ارزيابی قرار گرفت. از 406 جدايه به دست آمده از خاک و پيت، هفت جدايه در شرايط آزمايشگاه عليه P.tolaasii فعاليت باز دارنده داشته و به هنگام تلقيح توام با تراکم های جمعيتی برابر يا ده برابر عامل بيماری زا از تشکيل حفرات فرورفته بر روی قارچ خوراکی جلوگيری کردند.سه جدايه از اين آنتاگونيست های بالقوه که براساس خصوصيات فنوتيپی P .fluoresences تشخيص داده شدند، در شرايط سالن عليه P. tolaasii فعاليت بازدارندگی نشان داده و به طور مشخص وقوع و شدت لکه قهوه ای را بر روی قارچ های پرورش داده شده تحت شرايط توليد تجاری کاهش دادند.